Hazret-i Hasan (r.a)
Çölde bir vaha kenarında,
Üzerinde beyaz libasıyla.
Kuşlara ekmek dağıtırken,
Her haliyle Rabbe şükrederken.
Gördüm seni Ya Mücteba.
Sordum kendime o anda,
Böyle bir güzele kim kıyar acaba?
Peygamber gülünü koparırlar ne hakla?
Yumuşaktı huyu, halleri dokunaklı,
İlim dolu her sözünde nice manalar saklı.
Ya Şahım bu şeref size kimden kaldı?
Buyurdular o Babamın Dedemden emaneti,
Allah ne buyurduysa onu görecek al-i beyti.
Duydum seni Ya Mücteba,
Sevdim seni Ya Mücteba.
Yüzleri aynı Efendim’in yüzü imiş,
Öyleyse bu şeref Kufe’ye fazla imiş.
Oktay Yılmaz